Mensenrechten
De rechten van de mens, kortweg de mensenrechten, zijn rechten die ieder mens toekomen, waar ook ter wereld. Mensenrechten zijn er om mensen te beschermen tegen de macht van de staat en moeten ervoor zorgen dat iedereen kan leven in menselijke waardigheid. Het is aan de overheid om deze rechten te respecteren, te beschermen en te waarborgen. Maar deze rechten zijn ook van belang in de arts-patiëntrelatie; de mensenrechten vormen de grondslag voor tal van patiëntenrechten (WGBO).
De Eed van Hippocrates gaat over:
- het recht op leven;
- het verbod van onmenselijke behandeling; en
- het recht op de bescherming van de persoonlijke levenssfeer.
En van toepassing op:
- de onvrijwillige geestelijke gezondheidszorg;
- de zorg voor ouderen en kinderen in instellingen;
- overige: arrestanten, gedetineerden etc.
Medisch Tuchtcollege
Een tuchtcollege voor de gezondheidszorg oordeelt op basis van de klacht of de aangeklaagde zorgverlener zijn werk zorgvuldig heeft gedaan.
Het tuchtcollege toetst of de aangeklaagde zorgverlener heeft gehandeld in strijd met de zorg die hij behoort te leveren aan zijn patiënt (of diens familie).
Diagnose
Volgens Wikipedia is het stellen van een diagnose dus diagnosticeren, de kunst, techniek of handeling om een oorzaak te vinden van een gevolg aan de hand van de optredende verschijnselen.
Een goed en duidelijk diagnostisch proces is essentieel voor het stellen van een diagnose en de daaruit voortvloeiende prognose en het behandelplan.
Door een diagnose wordt een ziekte geïdentificeerd vanuit optredende symptomen.
Op grond van eerdere uitspraken die zijn gedaan door het Regionaal Tuchtcollege en het Centraal Tuchtcollege te Den Haag in 2017 kan men concluderen dat artsen niet altijd worden afgerekend als ze geen diagnostiek plegen.
In het artikel van Trouw “Dokter kijk eens naar de mens die tegenover u zit” gaat het onder andere over het belang van wetenschappelijk bewijs voor medische behandelingen.
Vrijbrief voor magie?
“Moeten we dan weer terug naar de arts die alles weet en niets hoeft te onderzoeken? Door zo’n arts zou ik mij niet laten behandelen” zegt een hoogleraar interne geneeskunde.
Leidt een diagnostisch proces op grond van onderbuikgevoelens, aannames en hypotheses niet tot willekeur?
